دنیای جدید ما با پارسا کوچولو

سلام .شاید اواخر آذر ماه بود که تصمیم گرفتیم چیزی بکاریم.به پارک سر کوچه رفتیم و خاک گرفتیم و لوبیای نیم وجبی در آن کاشتیم اما چون به سفر رفتیم ناتمام ماند این هم سند آن روز که توبسیار استقبال کردی   این هم هنر مندیهای دیگر پارسا واین کاردستی که با دست خودش درست کرده ...

سلام عزیز مادر. امدم از تجربه ام برایت بگویم .پارسا جان همیشه آنچه را که شروع کرده ای تمامش کن.نگذار تمام کردنش را نبینی ،اگر چه سخت ترین روز یا شادترین روز زندگیت باشد فرقی نمی کند مهم تمام شدن آن کار یا ان چیز است. سعی کن همیشه در مراسم تولد و مرگ حاضر باشی آغاز و پایان مهم است چون تو فقط این گونه می توانی تمام شدن را باور کنی!!!چشمهایت را باز کن رو در روی ترسهایت بایست نگذار بر جانت غلبه کنند.نایستی تمام نمی شود.بگذار دنیا چشم د رچشم تو بایستد و  گرنه تو را ندید می گیرد و می رود!!!! همیشه پایان هر کار حافظه ات را سوراخ کن تا در ک کنی که چرا شروع کردی!!بگذار دنیا یادش بماند تو با او چه کرده ای!!!پارسا برای همین در شروع هرکار ...

امروز 20 بهمن 93 پارسا سه سال و شش ماه دارد.قدش 105 سانتیمتر و وزنش بین 16 و 17 باید باشد.اما روحش روحش صاف و صیقلی است بال دارد برای پرواز من نمیتوانم ببینمش .دلش یک موجود چند سانتیمتری است اما خیلی بزرگ و قوی است این را از آن شبی و روزی فهمیدم که نه من و نه پدرش پیشش نبودیم و او تمام روز را به قول عمه اش غصه دار ما بود و هیچ نگفته بود. صورتی مهربان دارد که دوباره 3 هفته پیش در یک اتفاق الکی پیشانیش آسیب دید و احتمالا یه نشان دیگر در آن قسمت پیشانیش بماند!!!! چشمانی دارد مظلوم  و پر انگیزه .حواسی دارد خیلی خیلی جمع ،با دقت  تمام و بی نظیر،عشق ماشین سواری است آرزویش داشتن اسبی سفید است که نامش سلطان است .باید حتما هم از...

یا حق دلیل این خانه تویی پارسا وقتی دلیلِ این خانه  کوچک فرشته ای چون تو باشد...پس همیشه دلیلی برای  دل نوشته ها ی مادری مثل من  هست تو دلیلی...پس من و انگشتهایم  اینجاییم مگر می شود تو باشی و حرفی برای گفتن نباشد؟ درست این روزها که شیرینیِ وجودت لحظه به لحظه  است.... من فرصت نکردم از تو بنویسم مادر جان. اما دفاعم که گذشت (16 بهمن )کمی سبکتر شدم از تو بیشتر در خانه ات خواهم نوشت از کلاس عمو هادی که می روی از رسیده تر شدن ذهنت از دنیای شیرین با تو بودن.از آمدن مهمانهایمان .سفرهایمان از رفتن و بودن آدمهای اطرافت . پارسا میدانی بچه که داشته باشی یک دفعه زندگى یک درجه از اهمیتش را از د...

سلام . 40 ماهت بود که دوباره به تئاتر بردمت .این تئاتر رفتن...این چشم در چشمِ بازیگر شدن.این فهمِ سکوت.این دقت.این بازتاب.این تکرار.همان چیزهایی ست که می خواستم. و تو خوب همراهی میکنی آرامی و در درونت غوغا .خنده هایت از ته دل.و این بار لحضاتی رو صحنه نیز رفتی و شوقت چند برابر شد من خودم از لابلای ان جمعیت شوقت را میبینم دوستی نوشته بود که بچه‌های ما یک روز از ما جدا می‌شوند و می‌روند دنبال زندگی‌شان. آن روز به جز خوراکی‌هایی که توی کیف‌شان گذاشته‌ایم، توشه‌هایی هم در دل‌شان جاسازی کرده‌ایم. وقتی من بچه‌ام را با مهارت خوبی در زبان به مدرسه می‌فرستم، احتمالا او در اولی...

ما چند وقتی است سرمان به رنگها مشغول است و این هم اثر هنریمان دریا کشیده ایم و خورشید کوچولو که اون بالا بالاهای دریاست. و این هم کاردستی ماد رو پسری   ...

پارسا جان اکنون 40 ماهه ای.40 ماه از بودن ما با تو میگذرد .40 ماه است رنج و نبرد و صبوری را تجربه میکنی.40 ماه است که دل ما با توست و کی اینقدر بزرگ شدی  که من نفهمیدم؟ وقتی زمینی شدی 51 سانتی بودی...حالا دقیقا دو برابر شدی... و من بی تابِ این گذرِ بی امان و دل بی حساب مادرانه ام . حالا تو یک متری شدی!..پسرک نیم وجبیِ دیروزم؛ امروز یک وجبی شده..الحمدلله. پارسا جان سرت را انقدر بالا بگیر که بتوانم چشمهایت را خوب ببینم.این منبعِ انرژیِ الهی را که به انتظار نشسته ام با شوقی لاوصف روزی را که من سر بالا بگیرم برای دیدنت. سجده ی شکرم در برابرِ این بالندگی جز تشکری ساده نیست...خدایا از ما بپذیر و برما این پسرک را ببخش.شکرالله...

سلام .من مادر پارسا هستم یک پارسای بی ریا که دوست دارم قد بکشد و روز به روز بالنده شود.سایه بی ریایش  در این تصویر مرا به روزهایی می کشاند که قدم کوتاهتر شده و پارسا قد کشیده و جوان   دیگر الان قدش به تمام دستگیره های در می رسد د راتاقش از استیکرها پر شده تا میخواهیم عزم بیرون کنیم کیف پولش را در دست گرفته و مرد خانه می شود بقیه د رادامه مطلب پازل برایش میگیریم و الان به تمامی ابعادش پازل را جور میکند دیگر خودش کتاب انتخاب میکند و گاهی خودش میخواند و گاهی ما دهانمان کف میکند بابا علی که اینجا امده بود تا کاتر پیلار و جعبه ابزار از ش نگرفت نگذاشت تا راهی جاده شود ...

سلام دیگه خیلی وقت از آخرین اپ وبلاگ گذشته .ما به یاد اینجا بودیم اما وقت اجازه نمیده.ما اواخرمهرماه دوباره به سرزمین مادری رفتیم تا مامان طاهره را جراحی رو پشت سر بگذازه و تو ساعاتی که مادرمون نبود از خجالت خاله ها و خاله زاده ها در اومدیم عکساش تو موبایل و تبلت بهارخانوم و غزال خانوم مونده که اگه فرصت شد میگذاریم اونها رو.اما عاشورای تاسوعای امسال به سرزمین پدری رفتیم و همبازیهایمان هم انجا د رجوا رما بودند و خلاصه کلی خوش گذراندیم(ایت تصویر روز عاشورا هست ) این هم خوش گذرانی با ماهیگری و دوستانمان و البته پدر جانمان به روایت تصویر د رادامه مطلب جریان ماهگیری ما و همسفرهایمان را به روایت تصویر ببینید   ...

سلام .100 تا سلام .ما رو برای اولین بار (البته یه بار تئاتر رفته بودما) بردن سینما .شهر موشها به کارگردانی مرضیه برومند و مادرمان از این شخصیت مشکی فوق العاده خوشش اومد یک موش با جنم که اصلا از "اسمشو نبر" نمی ترسید و اینجا منتظر خوراکیم تعجی نکنید که میزای پشت خالیه من یه جایی نشستم که کلا پشتم خالی بود و ماد رو پدرمان هم لذت بردند چون موشها 30 سال بزرگتر شده بودند.و مشکی و کپلک و صورتی فرزندان موشهای 30 سال قبل بودند. از اون روز به بعد من مرتب میگم منو دوباره ببرید شهر موشها هر چند اون صدا و فضای گربه های فیلم ترسناک بود و من مدام برای موش کور غصه خوردم. روز جهانی کودک یعنی 16 مهر ماه 93 من اولین فیل...